Als ik de hulp inroep van een Nederlandse chef die Lyon goed kent “waar moet ik eten” krijg ik allemaal top-bouchons door. In één daarvan was ik een paar jaar geleden Café du Jura, enig leuk, maar niets voor de vrouw. “ Ga naar PY” zegt ze…

Als we om 19:30 de Cours Vitton inkomen blijkt een cours niet een gezellig binnenplaatsje te zijn (dat is namelijk een cour, zonder s) maar een straat groter en breder dan een rue, iets om snel doorheen te rijden…, wat hier ook gebeurt, vooral door zware motorfietsen. We gaan op het terras zitten want het is superlekker weer en het wordt volgens de ober niet alleen koeler maar ook een stuk rustiger.

De P in PY is van Pierre Mercier, een chef die vanaf 2000 7 jaar bij Alain Chapel heeft gewerkt. De grote meester was weliswaar al dood maar ze hadden onder leiding van mevrouw Chapel en chef Philippe Jousse nog altijd 2 Michelinsterren, een instituut! Pierre is PY begonnen met de Japanse Yuko Matsumoto (de Y), ooit vanuit de keuken naar de zwarte brigade overgestapt, en ik vermoed dat ze getrouwd zijn (beetje ouderwetse gedachte maar who cares)

De bij het aperitief geserveerde madeleines met Parmezaanse kaas zijn prima, licht vettig en die Parmezaan is echt een vleugje, maar de daarbij geleverde Condrieu Village van André Perret (F, 2018) is een droom. Ik had nog nooit van de toevoeging “village” gehoord, de wat eenvoudiger Condrieu zeg maar, maar hij is top en kost de helft!

PY is sinds 2 weken weer open, heeft een lunchmenu van € 24,= en een dinermenu van € 35,= dus dat valt allemaal erg mee. De vrouw begint met een gesouffleerde mousse van schaaldieren met krabvlees, selderij en een soort koekje van inktvisinkt (zie boven) en ik ga voor de “klassieker” van terrine de foie gras. Klassiek inderdaad dus prima, geen spoor van bitter, ik vraag me alleen af wat dat rondje gestoofde prei erbij doet.

Isabel blijft veilig bij een entrecôte van Salers (runderras), ik neem de ris de veau (zwezerik) met “echte” jus de veau en een ravigote van tomaat en rabarber. Van dat laatste, die ravigote, is weinig te merken, leek me wel spannend, maar de zwezerik is briljant gebakken, de jus is echt “echt” en de artisjokjes geven net dat bittere accent dat het gerecht de diepte in trekt. Top!!

Geen dessert voor mij maar 3 heerlijke stukjes kaas. Wat chèvre uit de buurt, een stukje tomme uit de Haute Savoie en een stukje brebis (schaap) van Corsica, met een heerlijk stukje brood en zelfs een stukje (heel on-frans) boter. Topavond in een drukke en warme straat in Lyon!

PY | Cours Vitton 16 | Lyon | pyrestaurant.fr | zo-ma gesloten