Ik heb net 2 dagen met de kinderen doorgebracht, Isabel was naar de jaarlijkse salesmeeting van Rice in Denemarken. Ik heb gewoon gewerkt en vanaf een uur of 4 een beetje gerommeld, thuis en op weg. Nieuw skateboard gekocht voor Max, als dank voor zijn tomeloze inzet afgelopen zaterdag, en toen naar Pays Bas om lekker te eten. Niet dus, rammend vol, vind je het gek na een 9,5 vorige week van Johannes. Dat werd dus Raspatat in de van Woustraat, hun initiële plan (Raspatat is een soort aardappelpuree die in lange slierten uit een dispenser komt en daarna de frituur ingaat, superlekker!). Vrijdagochtend om 5.45 op, snel weg met een loodzware rugzak en om 7.45 vliegen naar Kopenhagen. Wat is het geval, in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik aangeboden vanavond voor heel Rice, 30 man, het kerstdiner te koken. Aziatisch. Menu weten? Thaise gehaktballetjes, viskoekjes en maiskoekjes, allemaal uit de hand (borrel), thom ka kai (kippensoep met kokos), rode rundvleescurry, groene garnalencurry, gemarineerde varkensbuik, burumundi (vis uit de pacific) met chilisaus, zoetzure courgette en sichuan komkommers. Ik had e.e.a. thuis voorbereid (rundvleescurry, varkensbuik, viskoekjesdeeg en ballendeeg) dus die rugazak was niet meer te tillen. Prima vlucht, uurtje wachten en de trein naar Odense (zeg Oooonnse). Eerste klas, verwend kreng, thermoskannen koffie in alle wagons, ruime stoelen en na een uur een conductrice die me een appel of peer aanbood. Top. In Odense werd ik opgewacht door Philippe en zijn Porsche Cayenne, grijs kenteken, hoe bedenk je het. Bij Rice was het een grote teringzooi. Vieze keuken, rotzooi, de helft was aan het lunchen de andere helft moest nog, er was niets voorbereid. Met kunst en vliegwerk, en wat lokale hulp, was ik om 7 uur klaar, terwijl de eerste gasten binnenkwamen. En dan gebeurt er iets geks. Ieder jaar is er een party commity, volgens mij zijn het altijd de zelfde, en een avond is pas leuk als er gegild, gedanst, gedronken en ge-karaoket wordt. Dus dat gebeurde. Op het moment dat de soep doorging werd er gedanst, en op het moment dat het buffet klaar was moest er eerst nog even gezongen worden. Enfin, een dolle boel, 1.20 lichtten we het anker, op naar strandhotel Pax, waar ik met beide balkondeuren open heerlijk heb geslapen. “The ocean” klotst hier 10 meter vandaan tegen de keien, super. Ontbijtje bij de famile, koffie-koffie-koffie, en in één directe streep naar Kopenhagen gereden. Ga vanavond eteten in het Tivoli, een van de eerste vooroorlogse pretparken van Europa, , en Paul Cunningham (GB) heeft daar een restaurant, The Paul. Morgen meer….