Regenachtige dag en het vertrek van Mike. Op naar Figueres om heerlijk te lunchen bij Hotel Emporda, onde de bezielende leiding van Jaume Subiros. Traditioneel spaans met een twist, zelfs de kinderen smullen, totdat niet alleen de tarte tatin maar ook de crema catalana op blijken te zijn. Na afloop even de stad in.

Op het grote plein achter de Ramblas, de Plaça Ajuntament, is een unieke pastisseria, waar ze gespecialiseerd zijn in de braso de gitano, de arm van de zigeuner. Een platte plak cake, opgerold en gevuld met slagroom of crème en afgetopt met een licht-gebrande suikerlaag. Heaven on earth!
Het assortiment is verder niet bijzonder, maar het decor maakt alles goed. Minimaal 100 jaar oud en volledig intact, evenals de beide dames die de winkel bemannen, waarvan ik vermoed dat de oudste de bouw nog heeft meegemaakt. Jeugdsentiment in ieder geval, daar mijn spaanse oom, tio Salvador, vroeger altijd een braso meenam als hij ons kwam opzoeken. Tio was mijn held, een spanjaard die goed engels sprak, kapitein in de luchtmacht, mooi, en net als ik kon hij niet waterskiën (hij oud-waterski-instructeur met een verbrijzeld been, ik gewoon bang). Ik heb ‘m na mijn 16de nooit meer gezien, zo gaat dat.