Noem het “the day after the night before”, maar de dag na Mirazur moet er toch weer gegeten worden. We worden allemaal oud dus in plaats van aan de lampen te hangen gisterenavond nokt de G6 keurig om 00:30 af en geniet de penningmeester (ik) nog van een sigaartje overlooking de Méditerranée. Het ontbijt de volgende ochtend vindt plaats in de vorm van espresso’s voor de deur aan het strand en omdat ik vantevoren het weer niet kon inschatten heb ik geboekt bij L’Oasis in La Napoule. Ik ben hier eerder geweest, ik was 22, toen het nog onder leiding stond van chef Louis Outhier (zie onder) en er nog 3 sterren op het huis rustte.
Dat zijn er nu 2, althans op de site (doublement etoilé), op het geëmailleerde bord op de deur staat er maar 1, de tweede blijkt een paar maanden geleden afgenomen… Er is weinig veranderd in al die jaren bij L’Oasis. Het restaurant is wat groter, daardoor is de tuin wat kleiner, het ziet er nog steeds klassiek uit, en de keuken is in handen van Alain Montigny MOF (Meilleur Ouvrier de France) De sommelier, Pascal Paulze, is ook een MOF, en helpt ons waanzinnig met o.a. witte Villa Minna van Minna & Jean Paul Luc (F, Rhône, 2013), Fidès van Eric Morgat (F, Savennières, 2015) Pouilly-Vinzelles “Les Longeays” van Domaine Mathias (F, Bourgogne, 2017)en de waanzinnig lekkere Domaine de la Terrasse d’Elise (F, Herault, 2013).
We starten met wat nietszeggende snacks waarna een amuse van oester (een Papillon, de kleinste) met schuim van groene appel, en met komkommer, dille en pickles. De oester is top maar wordt weggeblazen door het zuur van de appel wat jammer is.
Eerste gerecht uit het menu is Europese kreeft met grècque de legumes (groentenmix) in een ring van rauwe biet, met een emulsie (saus) van curry en koriander. Wat de broertjes Tourteaux van Flaveur gisteren goed lukte gaat hier een beetje mis, de synthese tussen klassiek Frans en in dit geval oriëntaals mislukt.
De rouleaux van schol gevuld met een farce van o.a kokkels, met hierbij gestoofde venkel en paprika, met emulsie van mosseljus en tomaat, is prima hoewel de paprika een iets te groot aandeel heeft in het gerecht.
We nemen als extra gang een klassieker die hier al 50 jaar op de kaart staat, loup de mer (zeebaars) en croûte met dragon, en een “lichte” sauce Choron (béarnaise met tomaat). Het origineel is van Fernand Point, daarna “eigen gemaakt” door Louis Outhier en dan nu door Alain Montigny. De vis is in de croûte (deeg) perfect gegaard en is lekker, de saus is spectaculair.
Pièce is pigeon “au sang” met foie gras, weer in een deeg maar nu met wat Parmezaanse kaas, en een jus van pèche de vigne. Correct gerecht met mooie cuisson van zowel duif als foie, van mij hoeft daar alleen geen zoete saus bij.
Het prédessert van een kunstig gemaakt citroen met munt verrast meer door de presentatie dan door de smaken.
Het dessert van gepocheerde peer met crème en ijs van kastanje en krokante ontbijtkoek (die niet krokant is), is niet onze smaak. Ik weet dat Fransen dol zijn op kastanje, maar ik vind het altijd een beetje zwaar en licht-muf. “Hadden we maar een taartje uit de L’Oasis-taartjeswinkel (aanpalend in de tuin) gekregen” roept iemand aan tafel. Gelukkig komen er supperlekkere mignardises uit dat winkeltje.
Prima gegeten, met de loup de mer als hoogtepunt, maar wat voor 2 sterren geldt in Frankrijk geldt ook voor 1 ster. Er zitten meerdere chefs aan onze tafel zonder sterren waar ik liever (en lekkerder) eet.
L’Oasis | 6 rue Jean-Honoré Carle | Mandelieu-la-Napoule | +33 493 499 552