We zijn weg! Op weg naar Spanje reizen we langs Rocamadour, een middeleeuws stadje in de Dordogne, tegen een klif opgebouwd en pittoresk. Ik ben hier als kind geweest en weet er niets meer van anders dat het mooi was.

Rocamadour is 1040 km van de Bussumse hacienda dus dat doen we makkelijk in 10 uurtjes op een vrijdag, maar niet heus… Antwerpen, Parijs (ruim 2 uur) en daarna nog wat file 200 km onder Parijs, het is om gek te worden. De relaxte reis loopt tegen een nachtmerrie aan, zeker als ik uit de auto het *-restaurant 8 km van het hotel moet afbellen omdat we het niet gaan halen. Shit!

Het hotel is top, dat dan weer wel, en we hebben de laatste parkeerplaats op de mini-parking wat betekent dat we niet 2 km hoeven te lopen. Er is nog een tafeltje op het terras, als we daar maar wel binnen 5 minuten zitten want anders gaat de keuken dicht.

20:55 zitten we hijgend aan de mooiste tafel van het huis, overlooking the valley en met een fles Pulligny Montrachet van Louis Latour in de koeler, laat de boeren maar dorsen! De setting is hilarisch; een maître die meer op zijn I-pad kijkt dan rondloopt en 4 kinderen die heen en weer rennen, maar het werk gebeurt. We krijgen wat nietszeggende amuses van olijvenbrood en mousse de vollaile met wat zoets erop.

Vooraf eet ik een prima terrine de foie gras met weer die zoete meuk die ik lekker niet aanraak.

Hoofdgerecht is gigot d’agneu van de chariot à viande (zo’n koele kar met een grote zilveren deksel) met geconfijte tenen knoflook en overheerlijke gratin dauphinois.

Toe een Rocamadour (lokaal geitenkaasje) van lait cru van Ferme Lacoste, 23:00 licht uit, top!